Vandaag had ik een WhatsApp-gesprek met mijn moeder. Op zich niet bijzonder, maar het onderwerp van vandaag gaf wel stof tot deze nieuwe blog. Ik had het met mijn moeder erover dat ik, naast solliciteren, mij ook aan het oriënteren ben op een opleiding die niet onderwijsgericht is. Met alle wantoestanden die momenteel gaande is binnen het onderwijs lijkt het mij wijs om ook gekwalificeerd te zijn voor een andere branche. Op die manier ben ik breder inzetbaar en vergroot ik ook mijn kansen op de arbeidsmarkt buiten het onderwijs om. Moeders vroeg of ik mij niet beter bij kon scholen of de pabo kon gaan doen, zodat ik in het basisonderwijs aan de slag kan. Maar juist hier zit hem het pijnpunt, want ook hierin heb heb ik mij al verdiept en ook basisscholen ontsnappen niet aan mijn sollicitatiedrang. Met nog de onderwijsstaking van 5 oktober vers in ons geheugen en de continue nadruk van de media op het lerarentekort lijkt het logisch om dan aan de slag te gaan in het basisonderwijs toch? Solliciteren en een nieuwe baan is een feit, want er is immers en tekort. Helaas komt hier veel meer problematiek bij kijken dan een tekort aan leraren alleen, en daar mogen wij het jolige zooitje ongeregeld in Den Haag voor bedanken.
Aan alles een tekort
Het tekort van docenten in het primair onderwijs heeft te maken met zowel het imago als met geld. Voor veel studenten en docenten is het primair onderwijs niet aantrekkelijk, je werkt jezelf het apelazarus, verdient weinig, moet veel dingen uit eigen zak betalen, krijgt geen respect van ouders die het allemaal beter weten en de werkdruk is hoog. Je collega's in het voortgezet en middelbaar beroepsonderwijs hebben het veel beter zowel loontechnisch als qua arbeidsomstandigheden. Dit schrikt veel mensen af om aan de slag te gaan op een basisschool. Ik zou liegen als dit mij bij niet het geval zou wezen. Ik hou van het onderwijs, maar nog herstellende van een burn-out in zo'n situatie aan de slag gaan zou voor mij mentale zelfmoord zijn. In het mbo is er al veel loos, laat staan in het primair onderwijs. Anderzijds hebben we het geldplaatje, want zonder geld kunnen er geen investeringen gedaan worden en kunnen er geen verbeteringen aangebracht worden om de problemen te verhelpen. De problemen liggen niet alleen bij te lage salarissen en daardoor te weinig leraren. De problemen liggen in dat er grofweg geen geld is om in leraren te investeren, dit zien we ook terug in de contracten. Het grove deel van de docenten krijgen een tijdelijk contract aangeboden, dat scholen laten aflopen en de docent weer op zoek moet naar een andere betrekking. Dit komt omdat een docent in vaste dienst nemen kortweg gewoon te duur is. Een vast contract betekent een hogere loonschaal, investeren in (bij)scholing etcetera. Geld wat veel tobbende scholen kortweg niet kunnen missen! Dus ik, als tweedegraads docent zijnde, ben al helemaal een dure grap, omdat ik bijscholing nodig heb passend bij het primair onderwijs. En als onderwijsassistent maak ik ook weinig kans, want op dat gebied ben ik weer overgekwalificeerd. Terwijl ik het allemaal met veel liefde zou doen. Want dat doe je immers als docent, jezelf wegcijferen om te zorgen dat ondanks alle misstanden de kinderen toch het goede onderwijs krijgen die zij verdienen, zodat zij als nieuwe generatie onze toekomst vorm kunnen gaan geven. Ook al gaat dat ten koste van je eigen financiële stabiliteit en gezondheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Vragen, opmerkingen, complimenten? Laat gerust een bericht achter!