De Mammoet - Inzending columnwedstrijd Club van Relaxte Moeders.

Sinds de geboorte van mijn zoon en tevens eerste kindje ben ik een mammoet. Niet in uiterlijke zin, al voel ik mij, vier maanden na de bevalling, wel zo. Een aantal karakteristieken heb ik al, brede heupen, lomp, veel vel en de neiging om alles te eten wat los en vast zit. Nee, ik ben een mammoet omdat “mam moet”. Stofzuigen, dweilen, poetsen, wassen, strijken, koken, baby voeden, boodschappen doen, luiers verschonen, katten verzorgen. Tot voor kort kwam daar ook nog werken bij, ware het niet dat ik sinds kort thuis zit door arbeidsongeschiktheid. Tegelijkertijd heeft manlief promotie gemaakt en maakt momenteel lange dagen, waardoor hij vaak pas laat thuis is. Als een volwaardige mammoet dender ik erdoorheen, met gemopper, maar vooral met veel liefde.

      Moeders draaien op koffie      

Soms is het wel heel overweldigend, dan heb ik van die dagen dat koffie niet de truc gaat doen. Het is toch eigenlijk wat, zo’n kleintje dat volledig afhankelijk van je is, waar je even geen pauze van kan nemen. En daarnaast, dat fulltime huishouden hè, ik heb ontdekt dat dat ook gewoon een fulltime job is. Deed ik vroeger nog wel eens, tot mijn schaamte, denigrerend over thuisblijfmoeders, nu zeg ik: ‘respect.’ En niet allen voor thuisblijfmoeders, maar ook naar moeders die hiernaast ook nog werken en de ballen in de lucht houden, moeders die lichamelijke en of geestelijke bagage hebben, alleenstaande moeders, eigenlijk gewoon alle moeders. We moeten zoveel, niet alleen onze omgeving zegt “mammoet”, maar wij ook tegen onszelf. Regelmatig betrap ik mijzelf erop dat ik wel erg veel hooi op mijn vork neem en erg hoge eisen aan mijzelf stel. Waarom veranderen wij moeders in absolute controlfreaks die vinden dat ze het allemaal alleen moeten kunnen? Het huis eruit laten zien als op de cover van een woonmagazine, een leuke moeder en echtgenote zijn, carrière maken, er goed uit zien (het liefst binnen 12 uur na de bevalling) en er een bruisend sociaal leven op nahouden. Daarnaast vinden we vaak dat we het beter zelf kunnen doen, terwijl een ander (zeg partner, familie, vrienden) het ook zouden kunnen doen, áls we dat überhaupt zouden toestaan.

      Superpower: pizza bestellen      

Zou het dan toch die oerkracht zijn? Datgene wat ons moeders drijft en ons soms ook doet doorslaan? Dat je op het ene moment lekker in je ritme het huishouden doet en geen inmenging duldt, en je vervolgens vijf minuten later je man een preek geeft over hoe hij nooit wat doet in huis. Of dat je toch elke nacht je bed uitgaat en je dat doet met alle liefde, dat je zelfs ondergekotst of ondergescheten worden liefdevol ondergaat. Wat maakt het uit of die vuile sokken naast de wasmand liggen, of dat je met ontploft haar op het kinderdagverblijf of school verschijnt met twee verschillende sneakers. Wij zijn oervrouwen, wij zijn mammoeten, maar niet altijd. En weet je wat? Dat hoeft ook niet. Vanavond gooi ik een pizza in de oven en ben ik even geen mammoet, vanavond is het “mam mag”.